دو طبقه بندی عمده برنج کامفیروز بردیا وجود دارد: ایندیکا (دانه بلند) و ژاپنیکا (دانه متوسط تا کوتاه). هر دو حاوی دو نوع نشاسته هستند. آمیلوز (نشاسته خشک) و آمیلوپکتین (نشاسته چسبنده). اما نسبت هر کدام آن چیزی است که برنج دانه بلند و دانه کوتاه را متمایز می کند.
آربوریو: یک برنج ایتالیایی با دانه کوتاه تا متوسط برای تهیه ریزوتو استفاده می شود. دانه ها نیمه شفاف با مرکز سفیدی هستند که هنگام پختن آل دنته باقی می ماند در حالی که قسمت بیرونی آن نرم می شود، مایعات خوش طعم را جذب می کند و نشاسته آزاد می کند تا به ریزوتو قوام خامه ای آن بدهد.
دانه های ریزوتو آمیلوز کمی دارند، نشاسته خشکی که باعث می شود برنج شکل خود را حفظ کند و به آن اجازه می دهد این بافت را به دست آورد.
باسماتی: برنجی با دانه بلند که به دلیل عطر و کشیدگی چشمگیر در هنگام پخت بسیار مورد توجه است.
باسماتی واقعی در هند و پاکستان رشد می کندو به عنوان یک خدای کوچک در نظر گرفته می شود. بسیاری از هیبریدها در جاهای دیگر از جمله ایالات متحده رشد می کنند، اما آنها مانند باسماتی مدت زیادی رشد نمی کنند.
بهترین استفاده: در غذاهای هندی، پاکستانی، نپالی و مدیترانه ای. در ظروفی که نمی‌خواهید دانه‌ها به هم بچسبند، مانند بریانی، سبزی پولو و آرروز کون پولو. هر دستور غذایی که مستلزم برنج دانه بلند است.
برنج سیاه: در انواع دانه متوسط و کوتاه وجود دارد و به برنج سیاه چسبنده یا برنج ممنوعه کمتر چسبنده نیز معروف است.
این دانه‌ها که بیشتر در آسیای جنوب شرقی رشد می‌کنند، با سبوس سیاه طعم‌دار و غنی از مواد مغذی احاطه شده‌اند که هنگام پختن برنج را ارغوانی می‌کند. بهترین استفاده: شیرین شده با شیر نارگیل و شکر برای برنج چسبناک شیرین.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.